De gastric bypass operatie en de eerste dagen erna...

Daar ben ik weer! Ik had al eerder willen schrijven maar ik kan je vertellen: het is gewoon druk na zo'n operatie....
Ik zal beginnen bij het begin, donderdag 19 jan moest ik mij om 9u melden in het ziekenhuis, eerst nog even bloedprikken en toen door naar de afdeling. Daar kreeg ik een bed en mocht ik mij alvast voorbereiden. Een armbandje om, mijn charmante operatiehemd aan, een fijn onderbroekje van een soort gaas en witte operatiesokken.... ik zal de foto niet plaatsen...;-)
Ik was erg ontspannen, niet echt last van zenuwen, mijn moeder was mee maar toen ik eenmaal klaar zat in bed is zij lekker naar huis gegaan. Ik zou rond 10:45u ongeveer opgehaald worden om naar de ok te gaan dus ik kon nog even lezen etz.... Uiteraard moest ik al een paar uur nuchter zijn dus ik mocht alleen nog een slokje water nemen om een pilletje in te nemen. Terwijl ik nog rustig wat contact had op whatsapp werd ik opeens al om 10:10u opgehaald, voor op schema dus! Eenmaal boven kreeg ik alvast en infuus en nog een gezellig haarkapje op en toen werd ik vrij snel naar de ok gereden waar ik kennismaakte met de chirurg en zijn team, ze gingen goed voor me zorgen zeiden ze...en 'hup' weg was ik....
Het volgende moment werd ik wakker op de uitslaapkamer, op een of andere manier kom ik nooit zo lekker uit de narcose , ik weet niet waarom want ik ging er erg relaxed in.... Pijn in m'n buik, ontzettend droge mond en een beetje zere keel, ik probeerde een klok te zoeken maar alle beelden gingen op en neer, ik dacht te zien dat het op een gegeven moment rond 12 u was maar op de uitslaapkamer zakte ik ook steeds weer even weg natuurlijk. Ik weet nog dat ik me best 'zielig en alleen' voelde op een of andere manier, 8 operatiekamers dus ook een drukke uitslaapkamer, verpleging rent in de rondte en ik ervaarde dat als heel veel drukte waar ik maar tussen lag....klint zielig he? ;-) Op een gegeven moment kreeg ik een soort ijsje in m'n handen, daarmee kon ik mijn lippen bevochtigen en m'n mond van wat vocht voorzien, dat was fijn.
Geen idee hoeveel tijd er verstreken was maar ik werd  naar zaal gereden. We lagen op een 4-persoonskamer, uiteindelijk lag ik daar met 2 dames uit mijn groep(duurde even voordat ik dat door had) en nog een heer die dezelfde operatie had gehad.
Vanaf toen begon de uitdaging van bijkomen, drinken, plassen etc.... En dat viel niet mee.....
Ik heb me behoorlijk verkeken op deze eerste 2 dagen in het ziekenhuis, ik heb dat best wel onderschat....(je vergeet het ook snel weer gelukkig) en heb me stiekem 's nachts wel even afgevraagd of ik dit echt wilde?? (heel kort hoor)
Het drinken viel niet mee, vooral water valt(nog steeds) gewoon zwaar, elk slokje bracht nogal wat teweeg, boeren, kokhalzen, overgeven(lucht) etc..... Maar toch wil je graag drinken want als je 500 ml vocht hebt gedronken mag het infuus eruit en mag je de volgende dag naar huis.... Al vrij snel lukte het om zelf naar de wc te lopen , dat was fijn, zeker 's nachts hebben we om de beurt het toilet bezocht, al was het alleen maar om even te bewegen, stukje te lopen want dat liggen op mijn rug in een ziekenhuisbed is niet ideaal, liggen op m'n zij ging nog niet helaas.
Maar goed, gelukkig werd het uiteindelijk ochtend... De eerste 2 dagen mag je alleen helder vloeibaar dus met thee en moeizaam met water lukte het toch om 500 ml te drinken dus werd er gezegd dat ik naar huis mocht die middag. Fijn natuurlijk al kon ik me er nog niet echt een beeld bij vormen want ik was echt nog wel heel slap en wat misselijk...
Om 13u hadden we nog wat uitleg van de arts over hoe en wat en werd er nog even op ons hart gedrukt rustig aan te doen: 'aan de buitenkant zien jullie maar 4 gaatjes maar aan de binnenkant is veel gebeurd en heeft er een zware operatie plaatsgevonden'.... En dat merkten we inderdaad...
Ik moest nog even laten zien dat ik mezelf de Fraxiparine injectie (tegen trombose) kon geven want dat moest ik thuis ook nog 8 dagen doen, gelukkig ging ook dat goed, ik zag daar tegenop maar door het gewoon te doen ging ik ook die drempel over. Om 13:30u werd ik opgehaald, beneden moesten we nog even langs de apotheek om de medicijnen op te halen, tijdens het wachten ben ik gaan zitten want wat was ik moe zeg....op dat soort momenten kende ik mezelf even niet terug.
Gelukkig ging de rit naar huis goed en was ik niet al te misselijk.
Tja en toen was ik thuis.... even zoeken waar ik lekker zat/lag en even m'n draai weer vinden.
De eerste nacht in mijn eigen bed heb ik meteen aardig geslapen, ik durfde nog niet op mijn zij te liggen dus was 's nachts vaak wakker. Zoekende hoe en wat ik het beste kon drinken, gewoon water ging inderdaad niet goed, daar waren we al op voorbereid, dus eerst met slimpie geprobeerd en later met Roosvicee, dat bleek bij mij het allerbest te gaan! Bouillon viel ook erg goed en fijn om wat zout binnen te krijgen. Degene die mij kennen weten dat ik een enorme theeleut ben maar helaas smaakte mijn favoriete thee helemaal niet meer zoals voor de operatie...bizar! Als ik de thee heel slap dronk ging het aardig maar nog steeds werd ik er niet heel enthousiast van. Ook mijn neus draaide overuren, ik rook alles heel erg sterk en dingen roken opeens heel anders....dat zal voornamelijk met de narcose te maken hebben.
Dag 3 mocht ik gaan beginnen met 'dik vloeibaar', dus optimel, gladde soep, yoghurt, kwark mocht ik gaan proberen. Nog steeds weinig trek en al helemaal geen honger dus soms maar iets proberen omdat de wekker ging, je moet toch proberen of je een en ander binnen kan krijgen om je niet al te slap te gaan voelen. Ook is het voor ons nu belangrijk om veel eiwitten binnen te krijgen om spierafbraak tegen te gaan. Optimel smaakte me niet, veel te zoet, kwark viel nog te zwaar, melk ging wel heel goed en smaakte me ook. Ik had vantevoren al een kippensoep ingevroren en in de blender gedaan, daar at ik soms wat van, viel goed maar ik had er nog weinig trek in.... Al met al kwam ik de eerste dagen goed door, steeds minder misselijk en hoefde bijna niet meer te kokhalzen. Kleine slokjes was echt wel nodig...
Op dag 3 begon ik me echt iets beter te voelen....en dat ging elke dag met stappen vooruit!
Hoe het mij verder verging de eerste week lezen jullie in mijn volgende blog!
Reageren mag maar is hier soms lastig door het blogprogramma.... leuk als je me ook volgt op facebook: Marie-Jose Keur- van Roosmalen of op instagram: Mjosekeur

Tot snel!