Het begint nu op te schieten, nog 4 weken en dan staat de operatie op de agenda. Een drukke december maand voor de boeg dus voor ik het weet is het zover... Best een raar gevoel moet ik toegeven. Echt zenuwachtig ben ik niet zo snel maar ik besef wel dat het erg dichtbij komt en dat het letterlijk nieuwe start gaat worden...letterlijk M-J 2.0 dus...
Vorige week al mijn afspraken in het ziekenhuis gehad. Allereerst de chirurg gesproken, dat was best wel even een 'dingetje'... de chirurg legt nog eens precies uit wat hij gaat doen maar bespreekt ook uitgebreid de risico's, natuurlijk weet ik dat er risico's aan de operatie verbonden zijn, zoals aan elke operatie maar aangezien we (mijn mede groepsleden) erg bezig zijn met hoe ons leven eruit gaat zien na de operatie zorgde het gesprek met de chirurg even voor een 'besefmomentje'. Allereerst is een geslaagde operatie natuurlijk nog van belang...
Na de ontmoeting met de chirurg stond er een hartfilmpje op het programma, dat ging allemaal goed en zag er prima uit. Ik moest nog bloed laten prikken, normaal gesproken geen probleem maar deze dame vond dat ik 'moeilijke' aderen heb....nu is er toch echt al vaak bloed afgenomen maar nog nooit heeft iemand problemen met mijn aderen gehad... ;-) Gelukkig raakten uiteindelijk alle buisjes vol en zou ik een paar dagen later gebeld worden als er iets mis was met m'n bloed, het bloed wordt op een aantal gebruikelijke zaken gecontroleerd maar ook op een bepaalde bacterie, mochten ze dat vinden dat zou ik een antibiotica kuur voorgeschreven krijgen. Gelukkig waren alle waarden in orde en heb ik niets nodig....alhoewel...m'n Vitamine D was iets aan de lage kant dus een weekje naar de zon zou ik goed kunnen gebruiken...;-) Aan die moeilijke aderen heb ik flinke blauwe plekken over gehouden trouwens maar dat is een kleinigheid. De dag van de operatie wordt er weer geprikt, benieuwd wat daar de schade van zal zijn...
Ook een afspraak bij de anesthesist gehad, hij heeft de procedure uitgelegd van de narcose tot het wakker worden en alles wat daarbij hoort. Ook hier nog een keer m'n bloeddruk gemeten en een hele lijst met vragen beantwoord en besproken. Ook alle 'klachten' doorgelopen die je kan verwachten na de narcose... Zere keel(beademingsbuis), zere schouders(om ruimte te maken blazen ze m'n buik wat op tijdens de operatie) en uiteraard de bekende misselijkheid van de narcose. Het is bij iedereen anders dus van te voren weinig over te zeggen en dus ook weinig waar ik me op kan voorbereiden.
Buiten al deze afspraken gebeurt er ook mentaal een hoop merk ik. Natuurlijk loopt de operatie als een rode draad door mijn dagen maar vooral ook mijn leven na de operatie...daar denk ik veel over na en ben ik veel mee bezig. Hoe wil ik dat mijn leven eruit gaat zien? Hoe ga ik me voelen de eerste tijd na de operatie? Er speelt van alles door mijn hoofd... Ik merk dat ik een beetje meer in mezelf gekeerd ben wat emoties betreft, veel behoefte aan 'alleen zijn' of in ieder geval 'thuis zijn'. Ik heb dit vandaag in de groep besproken en inderdaad herkennen meerdere mensen in de groep deze ontwikkeling. Aan de andere kant praat ik er ook heel open over en krijg ik waarschijnlijk ook daardoor best nog regelmatig vragen, voor mij geen probleem om het er dan uitgebreid over te hebben. Een andere (fijne) bijkomstigheid is dat ik veel aan het opruimen en weggooien ben.. ook een vorm van loslaten al denk ik, een opgeruimd gevoel geeft sowieso rust en ruimte. Dus de zolder en de schuur moesten er al aan geloven...heerlijk veel weggegooid en opgeruimd!
Verder vind ik het lastig om uit te leggen hoe ik me voel, het is fijn dat we een heel leuke groep hebben in de kliniek, dat zijn toch de mensen waar je alles mee kan bespreken en die je precies begrijpen, het bevalt mij dus erg goed om dit traject te doen in groepsvorm, buiten dat we aan het voorbereiden zijn hebben we ook veel lol met elkaar. Na de operatie zien wel elkaar nog 12 x dus voorlopig zijn we op elkaar aangewezen en zullen we daar veel profijt van hebben denk ik.
Ook thuis in het gezin hebben we het er regelmatig over en krijgen ze al wat inzicht in hoe mijn nieuwe leven er na de operatie ongeveer uit gaat zien.
Mijn volgende blog zal over de laatste 2 groepsbijeenkomsten en mijn 'shake weken' gaan en dan komt het echt heel dichtbij!
Bedankt weer voor het lezen, mocht je willen reageren maar gaat dat lastig onder deze blog? Zoek me dan even op Facebook: Marie-Jose Keur - van Roosmalen
Liefs M-J
Super spannend allemaal hoor! Maar ga eerst nog genieten van deze mooie dagen. Xx
BeantwoordenVerwijderen