Mijn eerste weken na de Gastric-bypass operatie...

In mijn vorige blog hebben jullie kunnen lezen hoe de operatie gegaan is en hoe ik de eerste 3 dagen na de operatie door gekomen ben.
Vanaf dag 4 begon ik me echt heel erg goed te voelen, veel meer energie, vrijwel geen last meer van mijn buik, ook van de littekens weinig last, de pleisters eraf en er waren mooie kleine sneetjes te zien. Helaas was ik op dag 5 of 6 iets te overmoedig, als je je zo goed voelt loop je snel in de valkuil om al weer heel veel zelf te doen. Zo wilde ik even vazen uit de schuur pakken voor de mooie bloemen die ik had gekregen, daarvoor moest ik 'even' 2 fietsen opzij zetten(terwijl je de eerste weken niet mag tillen) dat opzij zetten ging best goed, ook de vazen uit de kast pakken ging goed...tot ik eenmaal weer binnen was...opeens vreselijke steken in m'n buik, ik kon niet meer rechtop staan en zelfs diep ademhalen deed pijn, natuurlijk enigszins angstig ben ik gaan liggen met een paracetamol, toen zakte het gelukkig weer af, die avond even heel rustig aan gedaan, de volgende dag kwam de pijn nog een keer terug toen ik blijkbaar ook iets te druk was. Met de operatie zijn ze door de buikspieren gegaan, die spiervezels hebben ongeveer 4 weken nodig om te herstellen, het was van mij niet handig om die buikspieren zo aan te spannen tijdens het tillen van de fietsen, daarmee maak je de vezels als het ware weer een beetje kapot, een paar dagen rustig aan gedaan en daarna heb ik die klachten niet meer terug gehad gelukkig!

T/m dag 6 heb ik dik vloeibaar gegeten en gedronken, nog steeds weinig trek in soep etc maar ik kon wel aardig het schema volgen, om de 2 uur iets eten en tussendoor drinken. De hele dag wekkers zetten was wel een must....
Op dag 7 het moment waar ik erg naar uit keek....een cracker eten en weer over op vast voedsel. Die ochtend eerst thee gedronken en gewacht tot iedereen de deur uit was, de cracker gesmeerd met wat boter en heerlijke oude 30+ kaas erop...en toen de eerste hapjes, super spannend maar wat was het lekker!! Met heel veel aandacht elk hapje goed kauwen(geloof me alles gaat heel anders smaken als je er lang op kauwt) en na het doorslikken zat ik letterlijk te wachten hoe het zakte en of dat goed ging, gelukkig viel het prima en gaf het geen problemen! Weer een stap dichterbij 'normaal' eten, de eerste cracker kreeg ik niet helemaal op maar dat kwam ook omdat het in het begin nog erg moeilijk 'voelen' was of ik vol zat of verzadigd was, nog steeds is dat soms lastig om te voelen.

's avonds dus ook voor het eerst wat kip en groente gegeten, met een heel klein stukje aardappel. De eiwitten zijn nu erg belangrijk dus het advies is om eerst je vlees/kip te eten en daarna je groente, de aardappel is het minst belangrijk tijdens die 'maaltijd'. Een maaltijd mocht je het nog niet noemen, het past op een schoteltje en dat kreeg ik in het begin nog niet op. Wel genoot ik echt van het eten, heerlijk om weer andere smaken te kunnen proeven en proberen. Het avondeten valt nog steeds erg goed, heel soms gaat het mis en krijg ik pijn, vaak komt dat omdat ik 2 hapjes te snel achter elkaar neem, ik moet dus echt m'n (kinder)bestek neerleggen en elk hapje goed laten zakken, daardoor doe ik dus ook erg lang over mijn maaltijd en moet ik het tussendoor soms 3x opwarmen, zo zit ik wel gewoon gezellig aan tafel met het gezin mee te eten.
Een enkele keer viel iets niet zo goed, ik heb het een keer met kabeljauw en bietjes gehad, daar kreeg ik ook pijn van en moest ik op een gegeven moment van braken.

Ik ben nu 4 weken verder en voel me nog steeds super goed, ik heb tussendoor een paar mindere dagen gehad, ik was de hele dag misselijk en onbestendig, geen trek in eten en dingen die ik normaal heerlijk vind kreeg ik niet meer weg, zelfs de cracker met kaas waar ik zo van genoot smaakte me niet, kwark kwam mijn neus uit(te vaak gegeten de laatste tijd?) en mijn favoriete zelfgemaakte groentesoep kon me niet blij maken. Alleen van de geur werd ik al misselijk. Inmiddels is dat wel weer bijgetrokken maar er zijn nog steeds dingen die ik niet lekker vind terwijl ik daar eerder zo van genoot. Van te voren is wel verteld dat je smaak kan veranderen, nou dat blijkt dus inderdaad.
Sinds deze week heb ik ook een gewone boterham geprobeerd te eten, tot nu toe at ik alleen crackers/beschuit of geroosterd brood omdat dat lekkerder uit elkaar valt en niet als een klont je maag/darm in komt. Een gewone boterham ging ook goed maar viel wel wat zwaar, ook ben ik nu 2x misselijk geworden na het eten van een boterham, ik moet nog even gaan ervaren of dat toeval is of echt door de boterham komt. 

Het lukt me goed om aan 6 eetmomenten te komen, wel zet ik nog steeds de hele dag wekkers, 30 min voor een eetmoment tot 30 min na het eten mag ik niet drinken, dan blijft er dus tussendoor maar een uurtje over om te drinken, vocht is erg belangrijk en ook moeten we ongeveer 600 ml zuivel binnenkrijgen, de wekker zetten is echt noodzakelijk voor mij want een dag vliegt voorbij. Mijn avondeten smaakt mij op het moment echt het lekkerst, de rest van de dag eet ik omdat het 'moet', appel en banaan smaakt me ook lekker, blauwe bessen gaan ook goed maar een kiwi is al een paar keer niet zo goed gevallen, het is allemaal een kwestie van uitproberen dus. 's Avonds eet ik nu ongeveer 100 gr groente, 80 gram kip/tartaar/kalkoen en een half aardappeltje. Ook heb ik een keer een verse pastasaus met veel groente gemaakt en dat gegeten met courgette spaghetti, nasi met bloemkoolrijst was ook een fijne afwisseling. Verder durf ik nog niet heel spannende dingen te eten, iets zoets of vets durf ik nog niet aan, toch bang voor een dumping. Gisteren voor het eerst wat kip met groente en een paar theelepels rijst van de toko geprobeerd, ook dat is goed bevallen.

Inmiddels ook begonnen met 'sporten', ik probeer 2/3 keer per week ruim een uur te lopen in het bos(flink doorwandelen) en ik volg het krachtplan dat we vanuit de kliniek mee gekregen hebben, dat zijn oefeningen die ik thuis kan doen, langzaam ga ik dat uitbreiden met extra oefeningen en bezoekjes aan de sportschool.

Na 2,5 week ben ik weer aan het werk gegaan, de eerste week wat aangepaste uren en inmiddels gaan mijn gewone uren weer prima. Wel een beetje gedoe met de wekkers en het schema omdat je soms gewoonweg niet kan eten als de wekker gaat omdat ik bijvoorbeeld met een klant bezig ben. Ook in de avond is het even anders plannen omdat de avondmaaltijd anders erg laat wordt en dan word ik wel duizelig en trillerig op een gegeven moment. Maar ook hierin zal ik mijn weg wel vinden en zal mijn lichaam eraan gaan wennen.
Met de vermoeidheid valt het erg mee, waarschijnlijk komt dat ook omdat het afvallen nog niet enorm hard gaat. De weegschaal staat al ruim 2 weken stil, beetje frustrerend maar ik merk wel dat mijn lichaam verandert, ook het vetpercentage verandert dus dat is prima. Het schijnt heel normaal te zijn dat je lichaam in een soort stress stand gaat na de zware operatie en de veranderde levensstijl, je lichaam schijnt een automatisme te hebben om altijd terug te willen naar het zwaarste gewicht en houdt nu alles even vast voor 'slechte tijden'... Een normaal gegeven voor mensen met een Gastric-bypass operatie dus ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. Er is bij mij nu ongeveer 10 kilo af en pas weer kledingstukken die al een tijdje trouw in de kast hingen te wachten.

Al met al ben ik tot nu toe erg blij en tevreden, volgende keer zal ik een foto bij mijn blog plaatsen met een foto uit dec en een foto na een aantal weken.

Bedankt voor het lezen weer, heb je specifieke vragen mag je die uiteraard hieronder plaatsen maar als dat lastig gaat kan je mij ook altijd vinden op Facebook: Marie-Jose Keur- van Roosmalen of op instagram: Mjosekeur

Liefs M-J!

De gastric bypass operatie en de eerste dagen erna...

Daar ben ik weer! Ik had al eerder willen schrijven maar ik kan je vertellen: het is gewoon druk na zo'n operatie....
Ik zal beginnen bij het begin, donderdag 19 jan moest ik mij om 9u melden in het ziekenhuis, eerst nog even bloedprikken en toen door naar de afdeling. Daar kreeg ik een bed en mocht ik mij alvast voorbereiden. Een armbandje om, mijn charmante operatiehemd aan, een fijn onderbroekje van een soort gaas en witte operatiesokken.... ik zal de foto niet plaatsen...;-)
Ik was erg ontspannen, niet echt last van zenuwen, mijn moeder was mee maar toen ik eenmaal klaar zat in bed is zij lekker naar huis gegaan. Ik zou rond 10:45u ongeveer opgehaald worden om naar de ok te gaan dus ik kon nog even lezen etz.... Uiteraard moest ik al een paar uur nuchter zijn dus ik mocht alleen nog een slokje water nemen om een pilletje in te nemen. Terwijl ik nog rustig wat contact had op whatsapp werd ik opeens al om 10:10u opgehaald, voor op schema dus! Eenmaal boven kreeg ik alvast en infuus en nog een gezellig haarkapje op en toen werd ik vrij snel naar de ok gereden waar ik kennismaakte met de chirurg en zijn team, ze gingen goed voor me zorgen zeiden ze...en 'hup' weg was ik....
Het volgende moment werd ik wakker op de uitslaapkamer, op een of andere manier kom ik nooit zo lekker uit de narcose , ik weet niet waarom want ik ging er erg relaxed in.... Pijn in m'n buik, ontzettend droge mond en een beetje zere keel, ik probeerde een klok te zoeken maar alle beelden gingen op en neer, ik dacht te zien dat het op een gegeven moment rond 12 u was maar op de uitslaapkamer zakte ik ook steeds weer even weg natuurlijk. Ik weet nog dat ik me best 'zielig en alleen' voelde op een of andere manier, 8 operatiekamers dus ook een drukke uitslaapkamer, verpleging rent in de rondte en ik ervaarde dat als heel veel drukte waar ik maar tussen lag....klint zielig he? ;-) Op een gegeven moment kreeg ik een soort ijsje in m'n handen, daarmee kon ik mijn lippen bevochtigen en m'n mond van wat vocht voorzien, dat was fijn.
Geen idee hoeveel tijd er verstreken was maar ik werd  naar zaal gereden. We lagen op een 4-persoonskamer, uiteindelijk lag ik daar met 2 dames uit mijn groep(duurde even voordat ik dat door had) en nog een heer die dezelfde operatie had gehad.
Vanaf toen begon de uitdaging van bijkomen, drinken, plassen etc.... En dat viel niet mee.....
Ik heb me behoorlijk verkeken op deze eerste 2 dagen in het ziekenhuis, ik heb dat best wel onderschat....(je vergeet het ook snel weer gelukkig) en heb me stiekem 's nachts wel even afgevraagd of ik dit echt wilde?? (heel kort hoor)
Het drinken viel niet mee, vooral water valt(nog steeds) gewoon zwaar, elk slokje bracht nogal wat teweeg, boeren, kokhalzen, overgeven(lucht) etc..... Maar toch wil je graag drinken want als je 500 ml vocht hebt gedronken mag het infuus eruit en mag je de volgende dag naar huis.... Al vrij snel lukte het om zelf naar de wc te lopen , dat was fijn, zeker 's nachts hebben we om de beurt het toilet bezocht, al was het alleen maar om even te bewegen, stukje te lopen want dat liggen op mijn rug in een ziekenhuisbed is niet ideaal, liggen op m'n zij ging nog niet helaas.
Maar goed, gelukkig werd het uiteindelijk ochtend... De eerste 2 dagen mag je alleen helder vloeibaar dus met thee en moeizaam met water lukte het toch om 500 ml te drinken dus werd er gezegd dat ik naar huis mocht die middag. Fijn natuurlijk al kon ik me er nog niet echt een beeld bij vormen want ik was echt nog wel heel slap en wat misselijk...
Om 13u hadden we nog wat uitleg van de arts over hoe en wat en werd er nog even op ons hart gedrukt rustig aan te doen: 'aan de buitenkant zien jullie maar 4 gaatjes maar aan de binnenkant is veel gebeurd en heeft er een zware operatie plaatsgevonden'.... En dat merkten we inderdaad...
Ik moest nog even laten zien dat ik mezelf de Fraxiparine injectie (tegen trombose) kon geven want dat moest ik thuis ook nog 8 dagen doen, gelukkig ging ook dat goed, ik zag daar tegenop maar door het gewoon te doen ging ik ook die drempel over. Om 13:30u werd ik opgehaald, beneden moesten we nog even langs de apotheek om de medicijnen op te halen, tijdens het wachten ben ik gaan zitten want wat was ik moe zeg....op dat soort momenten kende ik mezelf even niet terug.
Gelukkig ging de rit naar huis goed en was ik niet al te misselijk.
Tja en toen was ik thuis.... even zoeken waar ik lekker zat/lag en even m'n draai weer vinden.
De eerste nacht in mijn eigen bed heb ik meteen aardig geslapen, ik durfde nog niet op mijn zij te liggen dus was 's nachts vaak wakker. Zoekende hoe en wat ik het beste kon drinken, gewoon water ging inderdaad niet goed, daar waren we al op voorbereid, dus eerst met slimpie geprobeerd en later met Roosvicee, dat bleek bij mij het allerbest te gaan! Bouillon viel ook erg goed en fijn om wat zout binnen te krijgen. Degene die mij kennen weten dat ik een enorme theeleut ben maar helaas smaakte mijn favoriete thee helemaal niet meer zoals voor de operatie...bizar! Als ik de thee heel slap dronk ging het aardig maar nog steeds werd ik er niet heel enthousiast van. Ook mijn neus draaide overuren, ik rook alles heel erg sterk en dingen roken opeens heel anders....dat zal voornamelijk met de narcose te maken hebben.
Dag 3 mocht ik gaan beginnen met 'dik vloeibaar', dus optimel, gladde soep, yoghurt, kwark mocht ik gaan proberen. Nog steeds weinig trek en al helemaal geen honger dus soms maar iets proberen omdat de wekker ging, je moet toch proberen of je een en ander binnen kan krijgen om je niet al te slap te gaan voelen. Ook is het voor ons nu belangrijk om veel eiwitten binnen te krijgen om spierafbraak tegen te gaan. Optimel smaakte me niet, veel te zoet, kwark viel nog te zwaar, melk ging wel heel goed en smaakte me ook. Ik had vantevoren al een kippensoep ingevroren en in de blender gedaan, daar at ik soms wat van, viel goed maar ik had er nog weinig trek in.... Al met al kwam ik de eerste dagen goed door, steeds minder misselijk en hoefde bijna niet meer te kokhalzen. Kleine slokjes was echt wel nodig...
Op dag 3 begon ik me echt iets beter te voelen....en dat ging elke dag met stappen vooruit!
Hoe het mij verder verging de eerste week lezen jullie in mijn volgende blog!
Reageren mag maar is hier soms lastig door het blogprogramma.... leuk als je me ook volgt op facebook: Marie-Jose Keur- van Roosmalen of op instagram: Mjosekeur

Tot snel!

Morgen is het zover...de operatie!

Morgen is het dan echt zover, de operatie staat gepland! Maanden naar toe geleefd en goed op voorbereid... Ik kreeg vandaag een aantal berichtjes van dames die de operatie al gedaan hebben en al een stuk verder zijn, 'het mooiste cadeau wat je jezelf ooit zal kunnen geven' schreven zij....prachtig! Allereerst omdat dat betekent dat zij nog steeds ontzettend blij zijn dat ze die stap genomen hebben voor zichzelf en ten tweede omdat ik het zelf ook zo zie.... een eenmalige kans om mijn lichaam te resetten, een kans om terug te komen op een goed gewicht en weer fit en sterk te worden...die kans heb ik met beide handen aangegrepen en heb er vertrouwen in dat dat voor mij ook inderdaad het mooiste cadeau gaat worden dat ik mezelf ga geven. Ik ben er klaar voor!!

De afgelopen 2 weken heb ik een verplicht dieet gevolgd, vetvrij en maar weinig calorieen, 3 shakes op een dag, 1 stuk fruit en wat gekookte groente en bouillon. Het is me heel goed afgegaan, de eerste dagen vond ik het moeilijkst, je lichaam gaat duidelijk 'ontsuikeren', ik kreeg hoofdpijn en regelmatig een hongergevoel... na 2 dagen was dat gelukkig over en kwam ik mijn dagen goed door. Fijn was het wel dat ik de eerste week toevallig heel veel aan het werk was, dat gaf fijne afleiding om lekker bezig te zijn. Na de eerste 2 dagen voelde ik me veel beter en had ik enorm veel energie. Gelukkig is dat de hele periode zo gebleven, veel energie en ik sliep 's nachts erg goed!
Ook moesten we deze 2 weken alvast beginnen met de voorgeschreven vitaminepil, een pil met hogere dosis die we levenslang zullen blijven slikken Er was gewaarschuwd dat de pil zwaar kon vallen, groepsgenoten werden er misselijk van en iedereen was een beetje aan het zoeken wat het juiste moment was om de pil in te nemen. Ik ben begonnen om de pil 's avonds voor het naar bed gaan te nemen, de eerste avond werd ik inderdaad erg misselijk en licht in mijn hoofd, de tweede avond werd ik wel een beetje misselijk maar veel minder dan de avond daarvoor. Vanaf toen heb ik geen last meer gehad gelukkig!

Vanavond mijn allerlaatste shake genomen, ook weer fijn want die begin ik nu best wel zat te worden... Vandaag een pan kippen/groentesoep gemaakt, met de staafmixer glad gemaakt en in heel kleine bakjes gedaan, die staan vast klaar voor na de operatie. De dag van de operatie en de dag erna mag ik alleen water,thee en bouillon. Vanaf dag 3 komen daar een aantal produkten bij maar daarover meer in  mijn volgende blog, dan praat ik jullie bij over hoe het gaat en wat ik mag/kan eten/drinken.

Ondertussen is het bijna bedtijd, mijn telefoon ontploft van lieve berichten, meelevende reacties en mooie wensen... ik heb moeite om alles te beantwoorden en hoop maar dat ik niets over sla. Zo bijzonder hoeveel mensen eraan denken, ermee bezig zijn en dat laten weten, zelfs in het winkelcentrum werd ik 3x aangesproken door mensen die het onthouden hadden en me sterkte wensten. Super attent allemaal, dat voelt heel fijn!
Vanaf morgen zal ik korte updates op facebook zetten en zodra ik kan zal ik hier weer een blog plaatsen om jullie op de hoogte te houden.
Tot snel! Nu eerst mijn tas inpakken voor de grootste stap richting Marie-Jose2.0!!

Facebook: Marie-Jose Keur - van Roosmalen

Datum voor mijn gastric bypass is bekend!

En dan opeens is het al bijna zover.... Tussen kerst en oud en nieuw kreeg ik de datum te horen, op 19 januari word ik geopereerd! Door de drukte rond mijn werk en de feestdagen was ik er even iets minder mee bezig maar nu de datum bekend is leef ik er volop naar toe. Onze groep van 10 personen wordt op 4 verschillende dagen geopereerd maar allemaal ongeveer in dezelfde periode zodat we ook het na-traject weer samen kunnen doorlopen. En ik had het niet verwacht maar het blijkt super fijn te zijn om dit met een groep te doen, nu hebben we ook wel een hele  leuke groep natuurlijk maar het is erg fijn om alles te kunnen delen met elkaar en vooral alle vragen te stellen, er weet altijd wel iemand een antwoord... ;-) Ik heb veel aan alle tips&tricks van iedereen.
Inmiddels ben ik begonnen aan het speciale dieet dat voorgeschreven wordt door het ziekenhuis en de kliniek. Het blijkt dat ze hiervoor bij elk ziekenhuis andere richtlijnen hebben maar ik heb juist voor Beverwijk gekozen omdat daar de resultaten(vooral op langere termijn) zo goed bleken te zijn dat ik uiteraard hun richtlijnen en adviezen volg.
De 2 weken voor de operatie volgen we een vetvrij dieet, dit dieet heeft als doel de lever te laten krimpen, zodat de maag beter zichtbaar en makkelijker toegankelijk wordt tijdens de operatie.
Het dieet ziet er als volgt uit:
3x per dag een shake als maaltijdvervanger, modifast wordt daarbij aangeraden maar een ander produkt zou ook mogen. Uiteraard raden artsen en diëtisten shakes heel erg af in een normale situatie en we mogen ze dan na de operatie ook nooit meer nemen maar voor de 2 weken voor de operatie wordt er een uitzondering gemaakt en blijkt het goed te werken om de lever te laten krimpen.
Naast deze shake mogen we gebruiken:
heldere bouillon 1x per dag
maximaal 1 portie fruit per dag.
Onbeperkt:
*water
*thee (zonder melk en/of suiker
*koffie (zonder melk en/of suiker)
*suikervrije, calorie arme dranken
*light frisdranken
*gekookte groente (muv peulvruchten, mais, avocado, bietjes)
*rauwkost

Ik ben nu een paar dagen bezig en eigenlijk alleen de eerste dag enorme hoofdpijn gehad maar dat is logisch....
Ook moeten we alvast met het vitamine supplement beginnen dat we levenslang blijven innemen, dat is een Multi vitamine met een gigantisch hoge dosis, na de operatie nemen we door de bypass minder op uit onze voeding en de voeding tegenwoordig levert ons al wat minder vitaminen dan 'vroeger' vandaar dat we dat altijd als supplement zullen blijven nemen.
Die pil nemen we dus nu al en de bijwerkingen daarvan zijn nogal verschillend per persoon, ik was er de eerste keer wel erg misselijk van en werd wat licht in m'n hoofd maar de 2de keer gaf het al bijna geen last meer. Iemand anders uit de groep was er wel echt een paar dagen achter elkaar misselijk van, dan kan je gaan experimenteren met het moment van innemen... Op een volle maag of voor het naar bed gaan kan dan beter werken.

Nu is het dus aftellen geblazen.... vrijwel alles is geregeld, het rooster voor mijn werk is gemaakt, als alles volgens plan verloopt hoop ik 6 feb weer rustig aan op mijn werk te verschijnen... we zullen zien!
Verder voel ik wel wat spanning opkomen, vooral voor de operatie, die mag wat mij betreft voorbij zijn. Mijn rugoperatie was een spoed operatie dus had geen tijd om na te denken en voor ik het wist was ik onder zeil, deze keer zal ik dat bewuster meemaken en natuurlijk schieten dan ook de risico's door mijn hoofd, daar sta ik niet te lang bij stil. De resultaten van de chirurgen geven mij genoeg vertrouwen om het te ondergaan en ik kijk uit naar mijn nieuwe leven, ik weet waar ik het voor doe en ik wil er voor gaan.
Mijn volgende blog zal net voor de operatie nog zijn om de laatste ontwikkelingen met jullie te delen!
Keep you posted!!
Reageren hieronder is soms lastig dus een berichtje of reactie op mijn Facebook vind ik altijd leuk!
FB: Marie-Jose Keur - van Roosmalen
Instagram: Mjosekeur

Liefs M-J

Traject richting de Gastric-bypass operatie: wat gebeurt er allemaal?...

Het begint nu op te schieten, nog 4 weken en dan staat de operatie op de agenda. Een drukke december maand voor de boeg dus voor ik het weet is het zover... Best een raar gevoel moet ik toegeven. Echt zenuwachtig ben ik niet zo snel maar ik besef wel dat het erg dichtbij komt en dat het letterlijk nieuwe start gaat worden...letterlijk M-J 2.0 dus...
Vorige week al mijn afspraken in het ziekenhuis gehad. Allereerst de chirurg gesproken, dat was best wel even een 'dingetje'... de chirurg legt nog eens precies uit wat hij gaat doen maar bespreekt ook uitgebreid de risico's, natuurlijk weet ik dat er risico's aan de operatie verbonden zijn, zoals aan elke operatie maar aangezien we (mijn mede groepsleden) erg bezig zijn met hoe ons leven eruit gaat zien na de operatie zorgde het gesprek met de chirurg even voor een 'besefmomentje'. Allereerst is een geslaagde operatie natuurlijk nog van belang...

Na de ontmoeting met de chirurg stond er een hartfilmpje op het programma, dat ging allemaal goed en zag er prima uit. Ik moest nog bloed laten prikken, normaal gesproken geen probleem maar deze dame vond dat ik 'moeilijke' aderen heb....nu is er toch echt al vaak bloed afgenomen maar nog nooit heeft iemand problemen met mijn aderen gehad... ;-) Gelukkig raakten uiteindelijk alle buisjes vol en zou ik een paar dagen later gebeld worden als er iets mis was met m'n bloed, het bloed wordt op een aantal gebruikelijke zaken gecontroleerd maar ook op een bepaalde bacterie, mochten ze dat vinden dat zou ik een antibiotica kuur voorgeschreven krijgen. Gelukkig waren alle waarden in orde en heb ik niets nodig....alhoewel...m'n Vitamine D was iets aan de lage kant dus een weekje naar de zon zou ik goed kunnen gebruiken...;-) Aan die moeilijke aderen heb ik flinke blauwe plekken over gehouden trouwens maar dat is een kleinigheid. De dag van de operatie wordt er weer geprikt, benieuwd wat daar de schade van zal zijn...

Ook een afspraak bij de anesthesist gehad, hij heeft de procedure uitgelegd van de narcose tot het wakker worden en alles wat daarbij hoort. Ook hier nog een keer m'n bloeddruk gemeten en een hele lijst met vragen beantwoord en besproken. Ook alle 'klachten' doorgelopen die je kan verwachten na de narcose... Zere keel(beademingsbuis), zere schouders(om ruimte  te maken blazen ze m'n buik wat op tijdens de operatie) en uiteraard de bekende misselijkheid van de narcose. Het is bij iedereen anders dus van te voren weinig over te zeggen en dus ook weinig waar ik  me op kan voorbereiden.

Buiten al deze afspraken gebeurt er ook mentaal een hoop merk ik. Natuurlijk loopt de operatie als een rode draad door mijn dagen maar vooral ook mijn leven na de operatie...daar denk ik veel over na en ben ik veel mee bezig. Hoe wil ik dat mijn leven eruit gaat zien? Hoe ga ik me voelen de eerste tijd na de operatie? Er speelt van alles door mijn hoofd... Ik merk dat ik een beetje meer in mezelf gekeerd ben wat emoties betreft, veel behoefte aan 'alleen zijn' of in ieder geval 'thuis zijn'. Ik heb dit vandaag in de groep besproken en inderdaad herkennen meerdere mensen in de groep deze ontwikkeling. Aan de andere kant praat ik er ook heel open over en krijg ik waarschijnlijk ook daardoor best nog regelmatig vragen, voor mij geen probleem om het er dan uitgebreid over te hebben. Een andere (fijne) bijkomstigheid is dat ik veel aan het opruimen en weggooien ben.. ook een vorm van loslaten al denk ik, een opgeruimd gevoel geeft sowieso rust en ruimte. Dus de zolder en de schuur moesten er al aan geloven...heerlijk veel weggegooid en opgeruimd!

Verder vind ik het lastig om uit te leggen hoe ik me voel, het is fijn dat we een heel leuke groep hebben in de kliniek, dat zijn toch de mensen waar je alles mee kan bespreken en die je precies begrijpen, het bevalt mij dus erg goed om dit traject te doen in groepsvorm, buiten dat we aan het voorbereiden zijn hebben we ook veel lol met elkaar. Na de operatie zien wel elkaar nog 12 x dus voorlopig zijn we op elkaar aangewezen en zullen we daar veel profijt van hebben denk ik.
Ook thuis in het gezin hebben we het er regelmatig over en krijgen ze al wat inzicht in hoe mijn nieuwe leven er na de operatie ongeveer uit gaat zien.
Mijn volgende blog zal over de laatste 2 groepsbijeenkomsten en mijn 'shake weken' gaan en dan komt het echt heel dichtbij!

Bedankt weer voor het lezen, mocht je willen reageren maar gaat dat lastig onder deze blog? Zoek me dan even op Facebook: Marie-Jose Keur - van Roosmalen
Liefs M-J

Gastric-Bypass deel 3

Ik ben alweer een paar weken verder sinds mijn laatste blog... En in die tijd is er best weer veel gebeurd.
Nog dagelijks krijg ik reacties en vragen op mijn blog en ook de uitzending van Tijd voor Max is blijkbaar erg goed bekeken, ook daar krijg ik nog regelmatig reacties op. Vrijwel allemaal positieve reacties en een enkele keer een vraag over of ik het echt wel nodig vind om de Gastric Bypass te laten doen omdat ik er toch 'prachtig uitzie'....daar wil ik graag even op inhaken.
Natuurlijk zie ik dat als een mooi en lief compliment maar ik wil hier meteen mee duidelijk maken dat ik niet heb gekozen voor de Gastric Bypass om mijn uiterlijk te veranderen. In dat opzicht ben ik namelijk best tevreden en heb ik mijn overgewicht nooit een reden gevonden om onzeker over mijn uiterlijk te zijn...op de gebruikelijke onzekerheden na dan want die hebben we allemaal wel denk ik toch? Mensen die super slank zijn hebben meestal ook wel iets aan hun uiterlijk waar ze minder over te spreken zijn merk ik...
Wel moet ik toegeven dat ook ik er natuurlijk wel naar uitkijk om gewoon te kunnen shoppen in alle winkels die ik leuk vind straks, dat is een heerlijke bijkomstigheid(alvast maar gaan sparen...)
Mijn reden om de operatie te doen heb ik in mijn eerste blog al geschreven, ik wil weer fit worden, lichamelijk sterk en weer volop kunnen sporten, de operatie is daar een hulpmiddel bij. De operatie geeft mij de kans om een groot gedeelte van mijn overgewicht kwijt te raken maar ik zal dat nog steeds helemaal zelf moeten doen. Het grote misverstand dat heerst over de operatie is dat men denkt dat dit de makkelijkste weg is....dat misverstand wil ik graag wegnemen.
Zoals ik al schreef is de operatie slechts een hulpmiddel(vooral in het eerste jaar) de operatie kan 20% voor je doen en de andere 80% doe je echt zelf. Het eerste half jaar is die verhouding iets anders, het eerste half jaar is dan ook ontzettend belangrijk en kan je het meeste profijt uit de operatie halen door je strikt aan de voedingsadviezen te houden en goed aan je lichaam te werken door bewegen/sporten.
De operatie zorgt ervoor dat je je levenswijze levenslang om zal moeten gooien en aan moet passen, doe je dat niet dan is de kans groot dat je gewoon weer aankomt en uiteindelijk weer terug bij af zal zijn.

Het voortraject richting de operatie:
Ik heb er voor gekozen om het traject in Beverwijk te volgen, het voor en na traject bestaat uit bijeenkomsten met een vaste groep mensen. In ons geval 9 dames en 1 heer.
Voor de operatie komen we 6 weken elke woensdagochtend bij elkaar, dit zijn verplichte bijeenkomsten. In de weken erna wordt iedereen uit onze groep geopereerd, dat zal allemaal in Januari gebeuren. Ook na de operatie zijn alle groepsbijeenkomsten al bekend. Uiteraard zijn er ook persoonlijke sessies en is er altijd mogelijkheid om met 1 van de professionals een persoonlijke afspraak te plannen. Elke week bestaat de ochtend uit 3 verschillende delen, 1 deel met de bewegingsdeskundige, 1 deel met de psycholoog en 1 deel met de dietiste.
Wij hebben nu 2 groepsbijeenkomsten gehad. De 1ste ochtend bestond vooral uit kennismaken met elkaar en ons team van professionals. Bijzonder om de verhalen van iedereen te horen, zo heeft iedereen andere redenen en andere doelen.
Tijdens de 2de ochtend zijn we al iets dieper ingegaan op bepaalde zaken. Bij de psycholoog hebben we alle oorzaken voor overgewicht benoemd en ook besproken welke oorzaken voor een ieder van ons van toepassing zijn. Daar kwamen persoonlijke verhalen naar boven die zal ik hier op mijn blog niet delen. Best wel confronterend, meestal weten we niet welk heftig verhaal er achter een persoon zit, weer een bevestiging dat je nooit zomaar moet oordelen.
De sessie met de dietiste was erg interessant, daar hebben we het alvast een beetje gehad over ons eet/drinkpatroon na de operatie. Daar gaan we nog heel uitgebreid over verder natuurlijk maar een aantal dingen zet ik hier alvast op een rijtje:
* Na de operatie moet ik veel eiwitten eten: het lichaam maakt zelf geen eiwitten aan dus moet je ze eten, geen eiwitten betekent: spierafname... en dat willen we natuurlijk juist niet, erg belangrijk dus.
* Kleine porties eten: de maag is na de operatie nog maar zo klein als een kiwi, wel moet ik zorgen dat ik alle voedingsstoffen binnen krijg die ik nodig heb om te functioneren en genoeg energie te hebben, erg belangrijk dus om 6 eetmomenten te hebben en daar dus de juiste keuzes in te maken zodat ik alles binnen krijg elke dag.
* Nooit tegelijk eten en drinken: 30 min voor en 30 min na het eten mag ik niet drinken, het kleine beetje eten spoelt dan te snel door de maag waardoor je weer sneller trek krijgt. Daar is een mooi filmpje over op YouTube: WLS no drinking with meals. Dit geldt eigenlijk niet alleen voor mensen met een BP maar is voor iedereen van toepassing. Aangezien ik gewend ben wel altijd iets te drinken bij het eten ga ik dit alvast toepassen en afleren...
* Na de operatie geen koolzuur meer drinken: Koolzuur geeft een vol gevoel en je lichaam verwacht eten, maakt insuline aan. Als je een vol gevoel hebt ga je niet eten, dat is voor mij na de operatie dus niet handig want ik moet echt 6x per dag kleine beetjes eten.
* Geen alcohol meer: eenmaal geopereerd heb ik geen maagklep meer in de kleine maag. Alcohol is een gifstof voor het lichaam dus zal het eerst de alcohol 'opruimen', daardoor komt het heel snel in je bloed, dat zorgt ervoor dat je snel dronken bent, je voelt dat niet meer aankomen. Daarbij blijkt dat er een groter risico bestaat bij mensen die een GB hebben ondergaan om verslaafd te raken aan alcohol. Gelukkig drink ik vrijwel niet dus voor mij geen probleem om de alcohol te laten staan.(er zijn mensen die na hun operatie wel prima een wijntje kunnen drinken afentoe)
* 20 min over een maaltijd doen: straks eet ik nog maar kleine beetjes, de vertering zal al in de mond plaats moeten vinden, heel erg goed  en veel kauwen zodat het eten al heel fijn in de maag terecht komt waardoor dat beter valt. Kauw je niet goed of eet je te snel dan kan je een dumping krijgen, een heftig fenomeen voor mensen met een Gastric Bypass, ik zal hier volgende keer meer over uitleggen.
Dit zijn nog maar een paar zaken die besproken werden afgelopen woensdag, er zal nog veel informatie volgen en dat alles helpt om goed voorbereid te zijn op de tijd die komen gaat.
Persoonlijk merk ik dat ik al erg aan het toe werken ben naar de operatie, ik lees veel en vooral in mijn hoofd ben ik er erg mee bezig, het voelt ook echt alsof ik een nieuwe kans krijg waar ik dan ook erg naar uitkijk.... letterlijk: Marie-Jose 2.0.
Bedankt voor het lezen, hopelijk was het interessant genoeg om volgende keer weer mee te lezen!
Heb je vragen? Voor sommigen is het wat lastig om hieronder te reageren ivm. Google+ daarom mag je me ook altijd op Facebook even opzoeken: Marie-Jose Keur -van Roosmalen.
Groetjes!!

De screening voor de Gastric-bypass

In mijn vorige blog heb je kunnen lezen waarom ik de stap heb genomen om voor een gastric bypass te gaan… Na een heel fijn gesprek met mijn huisarts hebben we eerst gemeten en gewogen om te kijken of ik qua BMI in aanmerking kwam. Dat bleek het geval: Bij een BMI vanaf 40 kom je in aanmerking. Bij een BMI tussen 35 en 40 moeten er andere redenen zijn waardoor je in aanmerking komt: bijv. fysieke problemen(zoals mijn rug), hoge bloeddruk of diabetes. Mijn huisarts heeft een verwijsbrief geschreven en mij geadviseerd om een aanvraag te doen voor de kliniek in Beverwijk of het Slotervaart ziekenhuis. Van te voren heb ik al veel onderzoek gedaan, veel gelezen en veel mensen gesproken, mijn keuze is op Beverwijk gevallen.

Het duurde nog een paar dagen voordat ik durfde te bellen maar uiteindelijk gedaan. Erg aardig te woord gestaan, via een mail kon ik mijn papieren digitaal sturen en werd ik al snel gebeld door de kliniek.
Ik werd uitgenodigd voor een orienterend groepsgesprek, dat was 1,5 week later al.
Tijdens dat gesprek werd alles goed uitgelegd, het traject, de screening, de operatie en de opvolging na de eventuele operatie. We waren met een groep van 10 personen, ik moet toegeven dat ik even twijfelde, ik was duidelijk de ‘slankste’ en had lang niet zoveel overgewicht als de anderen… maar de cijfers liegen niet dus dat gevoel meteen weer aan de kant gezet.

Na dit gesprek heb ik mezelf officieel aangemeld voor de screening , daar werd meteen een afspraak voor gemaakt, dat ging lekker vlot dus, de week erop kon ik al terecht. Voor de screening ben je een hele ochtend in de kliniek en heb je achter elkaar afspraken:

Met de zorgcoordinator:

Daar maken ze een dossier, een mapje met pasfoto, de verwijsbrief, het pakketje van de huisarts met het dossier over mijn rug en 2 rapporten van afvaltrajecten die ik gedaan heb. (Het is belangrijk dat je meerdere afvalpogingen onder professionele begeleiding hebt gedaan tijdens de afgelopen 5 jaar)

Daarna achter de computer een aantal vragenlijsten invullen, vragen over eetgedrag, emoties, bewegen, gezin, werk etc etc

Toen een gesprek met de psycholoog:
Daar zag ik eerlijk gezegd een beetje tegenop, ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten. Gelukkig was het eigenlijk een heel prettig gesprek. Ze probeert er bijvoorbeeld achter te komen of er geen andere aanleidingen zijn waardoor het overgewicht ontstaan is, daarbij kan je denken aan mishandeling, sexueel misbruik etc. Verder gaat het gesprek over de beweegredenen om deze stap te zetten en of je sterk genoeg bent om het traject dat volgt aan te kunnen. Ook had ik een paar vragen die ik aan haar kon stellen, wat mij bijvoorbeeld bezig hield was hoe ik deze operatie aan de kinderen kon uitleggen. Ik geef mijn kinderen mee dat iedereen ‘mooi’ is hoe hij of zij is…dat hangt niet af van dik of dun zijn… Daar hebben we het dus ook uitgebreid over gehad en was erg nuttig voor mij.

Tijdens de afspraak met de arts, werd nog een keer de operatie besproken, d.m.v. foto’s liet ze zien hoe de verkleining en omleiding gebeurt, ik zal dat in een volgende blog uitleggen en laten zien. Verder checkte ze mijn bloeddruk(die was zoals altijd keurig) en ze controleerde/voelde mijn buik, vroeg of er pijnlijke plekken waren etc. 

Normaal gesproken is er dan nog een afspraak met een bewegingsdeskundige waar je ook een conditietest op een fiets krijgt , deze dame/heer was er niet die dag dus alleen als daar een speciale reden voor was moest je daar nog voor terugkomen, dat was bij mij niet nodig.

Het gehele dossier met de verslagen over de afspraken gaat naar de chirurg en dan is het wachten geblazen…. 4 tot 6 weken zou het duren voor ik groen of rood licht zou krijgen…Een week vliegt voorbij maar ik merkte nu dat het toch allemaal wel lang leek te duren…. Maar volledig onverwacht had ik na precies 3 weken een gemiste oproep van een nummer uit Beverwijk! Toch met ietwat trillende vingers teruggebeld en van alweer een alleraardigste dame te horen gekregen dat ik een ‘GO’ heb!! Dat was een bijzonder moment waar ik naar uitgekeken heb maar nog niet over na durfde te denken. Maar nu wordt het dus echt! 9 nov ga ik met een 6 weeks voor traject beginnen en in de eerste week van januari word ik geopereerd!

Ik ga jullie op de hoogte houden de komende weken… in mijn volgende blog de uitleg over wat de operatie precies inhoudt…Leuk als je volgt en/of reageert!

Liefs M-J 1.0 ;-)